Przy samym początku, gdzie należy przedstawić siebie i temat przemówienia, można posłużyć się dodatkowymi, urozmaicającymi zabiegami:

1. Zadanie pytania – umiejętnie sformułowane zapytanie może szybko przykuć uwagę wielu osób, które być może będą chciały odpowiedzieć i wyrazić swoją opinię. Pozwala to już na zaangażowanie odbiorców od pierwszych chwil wystąpienia i wzmacnia szansę na to, że zostaną zainteresowani już na dłużej.

2. Opowiedzenie krótkiej historii/anegdoty z życia – takie rozpoczęcie uruchamia wyobraźnię publiczności oraz podnosi poziom skupienia, ponieważ słuchacze, ciekawi, co będzie dalej, będą również uważniej słuchać, by się tego dowiedzieć. Historia powinna oczywiście nawiązywać do tematu wystąpienia.

3. Opowiedzenie dowcipu – może okazać się kontrowersyjne, jeśli słuchacze nie zrozumieją żartu lub jeśli nam nie wyjdzie. Taki początek nie sprawdzi się też w sytuacjach bardzo formalnych i podniosłych. Trzeba też uważać, by dowcip nie obraził czyichś uczuć i przekonań.

4. Przytoczenie szokujących, interesujących faktów – taki początek również działa na wyobraźnię i dodatkowo może wywołać różne emocje. Fakt, że przytaczamy realne dane może być bardzo interesujący dla publiczności, która być może nie zdawała sobie z nich sprawy. Ponadto przy rozpoczynaniu przemówienia należy unikać negatywnych sformułowań, fałszywych zapewnień i kokieterii, np. „Nie potrafię przemawiać”, „Mam nadzieję, że dam radę.” Posługując się takim językiem, nastawiamy naszą publiczność na negatywne wrażenia. Korzystniej powiedzieć np. „Bardzo się cieszę, że mogę tu dzisiaj być”, „Opowiem państwu o czymś ciekawym”. Ważna jest również nasza prezencja i mowa ciała. Powinniśmy być pewni siebie i uśmiechnięci, wnosić pozytywną energię i nawiązać dobry kontakt z publicznością.