Komunikacja werbalna

Komunikacja werbalna w towarzystwie komunikacji niewerbalnej

Kiedyś komunikacja werbalna obejmowała rozmowę na żywo lub listownie. Wraz z rozwojem technologicznym wchłonęła także porozumiewanie się za pomocą komunikatorów na mediach społecznościowych, wideorozmowy czy e-maile. Komunikacji werbalnej prawie zawsze towarzyszy komunikacja niewerbalna. Nawet komunikatory dostosowały się do tej części komunikacji zamieszczając emotikony mające wyrażać stan emocjonalny nadawcy. Pokazuje to, jak ważne są niewerbalne treści, które dopełniają proces komunikacji i wzbogacają jej jakość. W trakcie konwersacji na żywo zawsze werbalne przekazy będą wspierane przez te niewerbalne. Co więcej te drugie mogą całkowicie zmienić znaczenie tych pierwszych.

Czy komunikacja werbalna gwarantuje zrozumienie?

Komunikacja werbalna, pomimo stosowanego języka, może być niewłaściwie odczytana. Tak jak czasami ma to miejsce w komunikacji niewerbalnej. Przekaz werbalny może zostać błędnie zrozumiany lub może nie trafić do właściwego odbiorcy. Zatem nie jest to gwarantujący sukces sposób komunikacji. Aby doszło do właściwego procesu komunikacji, komunikat musi zostać poprawnie przygotowany i odebrany bez zakłóceń. Nie będzie to możliwe, gdy strony się nie rozumieją, ponieważ przykładowo mówią innymi językami, pochodzą z odmiennych kultur lub przebywają w nieodpowiednim ( np. zbyt głośnym) otoczeniu. Zatem chcąc zapewnić skuteczność komunikacji, należy zwrócić uwagę na czynniki, takie jak odpowiednie sformułowanie komunikatu, analizę możliwych przeszkód i barier komunikacyjnych oraz dobór skutecznego sposobu dostarczenia komunikatu do właściwego adresata.

Aktywna i bierna postawa słuchacza w komunikacji werbalnej

Odbierając komunikację werbalną można zachować postawę biernego bądź aktywnego słuchacza. Bierny słuchacz jedynie słyszy, co się do niego mówi. Aktywny słucha, analizuje i odpowiada na wysyłane w jego stronę komunikaty. Zazwyczaj wysokie kompetencje werbalne pokrywają się z umiejętnościami aktywnego słuchania.

Czy wiesz, że…

Należy pamiętać, że komunikacja werbalna to domena typowo ludzka. To właśnie człowiek rozwinął ją w takim stopniu, który pozwolił stworzyć mu cywilizację i kulturę, na którą składa się piśmiennictwo i ustne przekazywanie treści. W świecie zwierząt komunikacja werbalna pozostaje na podstawowym poziomie i dużo większe znaczenie mają sygnały niewerbalne. Nie oznacza to jednak, że zwierzęta nie komunikują się głosem. Co więcej, dzięki przebywaniu ludzi ze zwierzętami doszło do etapu, kiedy porozumiewamy się między-gatunkowo z lepszym lub gorszym skutkiem. Wykazano chociażby, że koty miauczą jedynie w stosunku do ludzi, pomiędzy sobą nie stosują takich dźwięków. Spróbujmy też sobie przypomnieć, ile razy pies próbował coś nam zakomunikować, szczekając. Z naukowego punktu widzenia to niesamowite, że ludziom udało się odczytać niektóre komunikaty, jakie wychodzą od zwierząt, choć głównie dotyczy to komunikacji niewerbalnej. Przyczyniło się to do rozwoju behawiorystyki zwierząt i lepszego porozumiewania z nimi oraz odczytywania ich potrzeb.