Samomotywacja

Jakie działania określają proces automotywacyjny?

Wyzwalanie zapału.
Nastawienie wykonywania danej pracy na osiągnięcie celu.
Intensyfikacja uwagi w stosunku do określonych czynników (czyli skupianie się na rzeczywistych celach i nie uleganie rozpraszaczom).
Wypracowanie pozytywnych nawyków, związanych z osiąganiem naszego celu.
Podejmowanie działań w określonych warunkach (do czasu ich zmiany).
Uczucie satysfakcji z osiągnięcia celu lub zawodu z powodu niespełnienia.

Jakie są rodzaje motywacji?

Motywacja wewnętrzna – występuje, gdy rzeczywiście mamy chęć podjęcia jakiegoś działania, wizję nagród i korzyści, jakie otrzymamy podczas wykonywania czynności prowadzących do danego celu i po osiągnięciu go; samomotywacja.
Motywacja zewnętrzna – występuje, gdy mamy wizję konsekwencji, którym chcemy zapobiec poprzez nasze działanie.

Na co warto skierować uwagę, jeśli chcemy się zmotywować do działania?

Nastawienie na osiągnięcie celu – musimy być bardzo skupieni na tym, co rzeczywiście chcemy osiągnąć i rozpraszać swojej uwagi i determinacji. Samomotywacja wiąże się bezpośrednio z samodyscypliną, musimy więc rozwinąć wysoki jej poziom, by rezygnacja z czegoś albo podjęcie konkretnych działań przychodziło nam bez trudu.
Wypracowanie pewności siebie – pewność siebie jest kluczową cechą w osiąganiu sukcesu. Jest to pełna akceptacja siebie i umiejętność działania mimo odczuwanych lęków. Świadomość własnej wartości i zdolność do wybaczania sobie błędów stanowią istotną część samomotywacji. Dzięki temu możemy pozostać zmotywowani nawet pomimo chwili zwątpienia i słabości.
Określanie precyzyjnych celów i realnych korzyści, płynących z ich osiągnięcia – ogólnie postawiony cel będzie tylko zdaniem na kartce papieru. Aby miał on sens, musi być konkretnie rozpisany, np. zamiast „Nauczę się włoskiego”, lepiej stwierdzić „Nauczę się włoskiego w stopniu komunikatywnym do czerwca 2019 roku”.
Deklaracja swoich celów innym ludziom – czyli zdobycie świadków, przed którymi będziemy czuli chęć wywiązania się z deklaracji, ponieważ inaczej odniesiemy porażkę w ich oczach.
Kończenie rozpoczynanych projektów, działań – nie doprowadzone do końca rzeczy będą się tylko piętrzyć i stanowić psychiczny ciężar, który może nas po jakimś czasie przytłoczyć. Jeśli ukończymy wszystkie rozpoczęte działania, będziemy mieć większą motywację, by zabrać się za kolejne.
Otaczanie się ludźmi o podobnym poziomie ambicji i zbliżonych celach – łatwiej jest przebywać w towarzystwie osób równie zmotywowanych co my sami. Dzięki temu, gdy spadnie nam motywacja, możemy szybko wrócić do formy. Jeśli w naszym życiu będą wyłącznie osoby, które nie mają celów w życiu albo mają złe nawyki, istnieje ryzyko, że my także stwierdzimy, że realizacja postawionych przed sobą wyzwań jest bezsensowna.
Wizualizowanie celu – tutaj bardzo ważna jest precyzja; wyobrażenie sobie chwili, gdy cel już został zrealizowany musi być jak najbardziej szczegółowe i rzeczywiste przykładowo, jeśli chcemy pobiec w maratonie, musimy wyobrazić sobie siebie podczas biegu, ubranie, jakie mamy, uczucia, które nam towarzyszą, energię, którą zyskamy dzięki poprawionej kondycji, trasę, którą będziemy biec. Urzeczywistnia to nasz cel i bardziej motywuje do działania.
Wychodzenie spoza strefy komfortu – czyli przełamywanie wewnętrznych barier i oporów, próbowanie nowych rzeczy, na które wcześniej byśmy się nie odważyli. Uświadamia nas to, że jeśli jesteśmy odpowiednio zmotywowani, możemy zrobić naprawdę wiele.
Nagradzanie siebie – nawet za małe sukcesy w drodze ku wielkiemu osiągnięciu; nagradzanie siebie poprawia nasze samopoczucie i motywację.
Zapisywanie swoich postępów – pomaga w sprawowaniu kontroli nad procesem dążenia do celu. Mając wszystko rozpisane, monitorujemy swoje działania i w przypadku zobaczenia realnych postępów, wzrasta nasza motywacja.
Wyznaczenie odpowiedniego poziomu trudności danego celu – musi on być realny do osiągnięcia, nie za trudny i nie za łatwy, inaczej możemy szybko się zniechęcić.