Spis Treści (na skróty)
Ogólną tematyką zachowań asertywnych (również asertywności w pracy) zajęli się ponad pół wieku temu dwaj słynni behawioryści: Joseph Wolpe i Andrew Salter. W ich rozumieniu, a także wg organizacji „Association for Advancement of Behavior Therapy (AABT)” asertywność oznacza zespół zachowań interpersonalnych, które wyrażają uczucia, życzenia, postawy, prawa lub opinie danej osoby w uczciwy, bezpośredni i stanowczy sposób. Jednocześnie zachowania te, respektują uczucia, życzenia, postawy, prawa, opinie drugiej osoby.
Asertywne zachowanie może obejmować ekspresję szeregu emocji: gniewu, zaangażowania, nadziei, strachu, rozpaczy, radości, oburzenia, zakłopotania itd., pod warunkiem, że ekspresje te respektują prawa innych osób. Należy odróżnić zachowanie asertywne od agresywnego, które nie uwzględnia praw innych ludzi. Asertywność w komunikacji oznacza umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z innymi osobami. Jeśli nie określimy swoich praw i granic inni zrobią to za nas.
Herbert Fensterheim powiedział kiedyś, że aby sprawdzić, czy dane zachowanie jest asertywne, należy przemyśleć, czy choć odrobinę podnosi ono nasz szacunek do samego siebie. Jeśli tak nie jest – zachowanie nie jest asertywne.
Należy pamiętać, że asertywność nie jest wrodzona, lecz nabywana w trakcie całego życia i każdy zaczyna z inną jej ,,pulą’’, lecz nie oznacza to, że asertywności nie można w sobie wykształcić.
Zachowania asertywne w kontakcie z innymi, zarówno w życiu prywatnym jak i w pracy rozumie się jako obronę własnego terytorium psychologicznego, a więc swoich myśli, czynów, zachowań, praw, postaw, potrzeb, tajemnic czy dysponowania materialną i niematerialną własnością. Oprócz umiejętności mówienia ,,nie’’ będzie to także swobodne wyrażanie siebie w słowach i działaniach (oczywiście przy uwzględnieniu praw innych osób do robienia tego samego).
Asertywność związana jest z reakcją na ocenę zarówno pozytywną jak i negatywną. Krytyka, kiedy bywa konstruktywna, może być pomocna w zmianie pewnych zachowań i jest również wyrazem asertywności. Jednak nieuzasadniona krytyka już nią nie jest i w takim wypadku najlepiej traktować ją jako wyłącznie subiektywną opinię, a nie prawdziwą ocenę, ponieważ każdy ma prawo do niezgadzania się z cudzą wizją siebie oraz do wierności samemu sobie względem własnego obrazu. Wbrew pozorom przyjmowanie pozytywnych opinii wielu ludziom nie przychodzi łatwo. Reagują umniejszeniem swojej osoby i samokrytyką, a przecież zdolność do zaakceptowania komplementu jest wyrazem postawy ,,jestem w porządku’’, która jest elementarną częścią asertywności.
Polska znajduje się mniej więcej na środku skali zachowań indywidualistycznych w pracy, dlatego też niekiedy występują trudności w dopasowaniu swojego zachowania do danej sytuacji. Stosowanie asertywności z pewnością daje nam szanse i pozwala uniknąć niespodziewanych wybuchów, które mogą być skutkiem nagromadzenia gniewu, rozczarowania, nieposzanowania praw, nadwyżki obowiązków oraz złych kontaktów z zespołem.
Zjawiskiem które z pewnością występuje w polskich przedsiębiorstwach, jest unikanie asertywnego zachowania w pracy. Zwykle wynika to z obawy przed jej utratą lub z wizji pogorszenia stosunków ze współpracownikami na skutek okazania niezadowolenia czy odmowy wykonania niektórych zadań.
Tymczasem często nasze obawy mogą być wyolbrzymione, a zachowanie asertywne zrealizowane ze szczerymi i dobrymi intencjami może skutkować czymś zupełnie odwrotnym. Postępowanie zgodnie ze sobą w miejscu pracy może wyzwolić szacunek innych wobec nas oraz sprawić, że będziemy postrzegani jako osoba bardziej pewna siebie. Utrzymywanie takiej postawy z pewnością zapobiegnie nakładaniu na nas w przyszłości dodatkowych zadań, które np. nie leżą w naszych obowiązkach.
Warto w tym miejscu przedstawić kilka popularnych zachowań, które z pewnością będą świadczyły o wysokim poziomie naszej asertywności w pracy:
Postawa asertywna pozwala nam wyrażać negatywne emocje w sposób konstruktywny, który nie służy obrażaniu innych, ani nie jest wobec nich agresywny, lecz pozwala na zmianę zachowania i daje przestrzeń do owej zmiany. Asertywne wyrażanie gniewu polega na koncentracji na problemie oraz próbach rozwiązania go poprzez szereg działań. Uwzględnia ekspresję emocji, które nie naruszają terytorium drugiej osoby, jednocześnie informując o powodzie gniewu. Komunikaty w takiej sytuacji powinny mówić o naszych emocjach i nie stanowić oceny drugiej osoby.
Asertywność objawi się także w wyrażaniu własnych opinii oraz szanowaniu opinii cudzych. Wielu ludzi posiada przekonanie o istnieniu jednej prawdy obiektywnej na dany temat, nie dopuszczając możliwości, że prawd takich może istnieć więcej, ponieważ często są sprawą subiektywną. Popularnymi i niewłaściwymi metodami jest w takich wypadkach niewyrażanie opinii w ogóle, podawanie usprawiedliwienia własnej opinii, aby udowodnić komuś, że ,,jest się w porządku’’ lub atak na drugą osobę, aby pokazać jej, że ,,ona w porządku nie jest’’. Tymczasem wielość opinii wzbogaca społeczeństwo oraz nie stanowi przeszkody na drodze do ustalenia wspólnej prawdy na określony temat dzięki wyrażeniu zainteresowania i ciekawości wobec pobudek drugiej osoby.
Jeśli w danej, konkretnej sytuacji chcemy być asertywni, pomocne będzie stopniowanie reakcji, które składa się na cztery etapy:
Zastosowanie takiej kolejności i liczby kroków jest najbardziej optymalne, ponieważ pominięcie któregoś z nich może prowadzić do zaskoczenia i oporu drugiej osoby, co jeszcze bardziej utrudni wyjście z trudnej sytuacji.
Mamy nadzieję, że tym artykułem przybliżyliśmy asertywność w pracy. Jeśli interesuję Cię asertywność, serdecznie zapraszamy do zapoznania się również z innym artykułem, tym razem na temat technik asertywności.
Witalni.pl – artykuł chroniony prawem autorskim © wszelkie prawa zastrzeżone.