Formy komunikacji niewerbalnej

Do form komunikacji niewerbalnej zaliczamy m.in.:

• postawę ciała, która przybiera otwarty bądź zamknięty kształt;
• ruchy gałek ocznych, zauważmy jak wiele informacji może wyrazić jedno wywrócenie oczami;
• gesty, których jest cały szereg i omówione zostaną poniżej;
• mimikę twarzy, na którą składa się kilkadziesiąt mięśni zdolnych ukazać setki min;
• tempo wypowiadania świadczące o energii osoby czy poziomie podniecenia tematem;
• odstęp od rozmówcy ukazujący sympatię lub zaciekawienie konwersacją.

A nawet tak szczegółowe rzeczy jak rozmiar źrenic podświadomie informują nas, czy ktoś jest nami zainteresowany, a więc jesteśmy dla niego atrakcyjni lub to, co mówimy, jest interesujące.

4 ekspresje niewerbalne towarzyszące nam podczas komunikacji.

Przykładami komunikacji niewerbalnej są także cztery ciekawe ekspresje towarzyszące rozmowie i wypowiedzi. Niekoniecznie są tak znane, jak wymienione powyżej elementy niewerbalne.

Regulatory.

Dosłownie „regulują” czas trwania konwersacji i występują najczęściej przy powitaniach oraz pożegnaniach. Regulatorem będzie podanie ręki na początku lub końcu rozmowy albo uniesienie dłoni w celu zabrania głosu.

Emblematy.

Mają wyrażać słowa, lecz pokazane gestem. Emblematy posiadają więc swoje odpowiedniki w mowie, a będą nimi na przykład pokazanie środkowego palca, kółko utworzone z kciuka i palca wskazującego i inne tego typu gesty zastępujące słowa.

Adaptory.

To gesty „uspokajające”, ułatwiające przebywanie wśród ludzi. Można powiedzieć, że to gesty wykonywane, „gdy nikt nie patrzy”, na przykład pocieranie ubrania, dotykanie ust, zakładanie włosów za ucho, dotykanie twarzy, drapanie się po głowie, przegryzanie warg. Warto zdać sobie sprawę jak niekontrolowane są przez nas adaptory i poprzyglądać się ludziom w otoczeniu, jak wiele takich gestów mimowolnie wykonują. Adaptory są typowo „ludzkie” – osoba, która w ogóle by ich nie wykonywała, wyglądałaby prawdopodobnie jak robot.

Ilustratory.

Towarzyszą wypowiedzi i ubarwiają ją. Będą to gesty obrazujące na przykład rozmiar, długość czy kształt opisywanej rzeczy, gestykulowanie dłońmi, rytmiczne poruszanie rękami mające nadać tempo mówionym słowom albo zaznaczenie intonacją lub gestem najważniejszej części wypowiedzi.

Dystans przestrzenny.

Warto się przyjrzeć także dystansowi przestrzennemu, jaki przyjmują ludzie wobec siebie.

• Pierwszy z nich to strefa intymna obejmująca około 0,5 metra. Strefę tę rezerwujemy zwykle dla partnera, najbliższych osób z rodziny czy przyjaciół.
• Do 1,2 metra utrzymujemy zazwyczaj w relacjach koleżeńskich, czasem służbowych.
• Kolejny przedział do 3,6 metra obejmuje dystans społeczny, używany w kontaktach oficjalnych, w urzędach lub rozmowach z obcymi osobami.
• Następny próg to do 7,5 metra lub więcej. Dystans publiczny, zachowujemy na przykład na koncertach, podczas publicznych wystąpień, w kościołach itp.

Słowniczek Witalni.pl – artykuł chroniony prawem autorskim © wszelkie prawa zastrzeżone.

[kkstarratings]